Moje pierwsze spotkanie z tym autorem rozpoczęłam od jego debiutanckiego utworu "Żart".
Książka ta jest uznana za satyrę na życie w komunistycznej Czechosłowacji. Dodałabym jeszcze, że to satyra na człowieka, pokazanie jak bardzo nasze życie może się zmienić w ułamku sekundy i jak jesteśmy wobec pewnych zmian bezsilni.
Autor opisał w "Żarcie" to, jak wygląda życie człowieka, który należy do partii. Ludwik to zakochany w Małgorzacie żartowniś. Kiedy ona wyjeżdża na szkolenie, on pisze do niej kartkę pocztową. Nie zdaje sobie przy tym sprawy, iż przeczyta ją wiele osób a niezrozumienie jego żartu spowoduje usunięcie go z partii. Kolejne zdarzenia będą następowały po sobie jak efekt domina.
Szczerze mówiąc początek książki był ogromnie trudny. Ciężki jak dla mnie język Kundery, do tego kiepska akcja i tło polityczne, że czytanie mnie męczyło. Chęci do dalszego czytania nie dodawał fakt, że w każdym rozdziale inny bohater jest narratorem. A zakończenie - trochę takie jakby sztukowane.
Milan Kundera - po tej lekturze - nie będzie chyba należał do moich ulubionych pisarzy - niestety.
Za wypożyczenie książki z Kolekcji Gazety Wyborczej XX wiek, tom 32 dziękuję Weronice S.
Książka przeczytana w ramach wyzwań: Trójka e-pik (listopad), 52 książki
Nie lubię polityki w tle. Nie, nie, nie. Nie mniej nazwisko autora jest mi znane, tylko to by mnie przekonało do przeczytania.
OdpowiedzUsuńja też za polityką nie przepadam, ale "Plagiat" Karoliny Sykulskiej był przyjemną lekturą, mimo że trochę polityczny :)
Usuń"Żart" czytałam dawno temu i jak pamiętam, uczucia miałam mieszane. Potem jeszcze był "Walc pożegnalny" i film "Nieznośna lekkość bytu". Film wspominam najlepiej. Ciekawe jak odebrałabym książkę, ale jakoś nie pali mi się do Kundery.
OdpowiedzUsuńja zapewne też nieprędko sięgnę po coś jego autorstwa....
Usuń