Erica Spindler "Naśladowca"

Tytuł oryginalny: Copycat
Tłumaczenie: Krzysztof Puławski
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania: 14 września 2016
Liczba stron: 480










Erica Spindler należy do grona moich ulubionych pisarek z gatunku thriller/kryminał/sensacja. Wprawdzie przeczytałam dopiero dwie jej książki, ale każda urzekła mnie tak bardzo, że w ciemno zamierzam sięgać po kolejne. "Stan zagrożenia" oraz "W milczeniu" charakteryzowały się wciągającą fabułą, zwrotami akcji i stylem, który w połączeniu z narastającymi emocjami sprawiał, że nie można się było oderwać. Czy tym razem również można zatracić się w lekturze?

Jest rok 2001. W Rockford w stanie Illinois seryjny zabójca zamordował trzy dziesięcioletnie dziewczynki. Wszystkie były blondynkami i zginęły w jednakowy sposób - we własnych łóżkach podczas snu. Sprawca, którego nazwano Mordercą Śpiących Aniołków nie zostawił śladów, poszlak, świadków. Był doskonale przygotowany i nieuchwytny. Porucznik Kitt Lundgren, która zajmowała się tą sprawą załamała się, kiedy dochodzenie zakończyło się klęską. Nie dość, że musiała pójść na dłuższy urlop spowodowany pracą to jeszcze straciła córkę i rozwiodła się z mężem. Czy inteligentna, rozsądna i dojrzała kobieta stanie na nogi? Czy pokona nałóg?

5 lat później dochodzi do kolejnej śmierci małej dziewczynki. Śledztwo prowadzi młoda i ambitna detektyw Mary Catherine Riggio (zwana M.C.), jednak przypadkowo o tym morderstwie dowiaduje się Kitt i zamierza wziąć czynny udział w sprawie. Chce udowodnić, że kilka lat temu zawiodła, gdyż zbyt wiele rzeczy ją przygniotło, jednak teraz doprowadzi do ujęcia i osądzenia sprawcy. Tylko czy Riggio oraz ich szef - Sal - się na to zgodzą? Nie ukrywają sceptycyzmu, uważają że Kitt nie jest gotowa na ponowną konfrontację z tą sprawą. Ich zdaniem wciąż jest niestabilna emocjonalnie, zbyt słaba i jeden zły krok może sprawić, że podobnie jak wtedy, znów nie złapią winowajcy.

Ale los sprzyja Kitt. Po pierwsze tylko ona dostrzega subtelne różnice dzielące sprawę aktualnego morderstwa ze zbrodnią sprzed lat co pozwala jej myśleć, że to nie Morderca Śpiących Aniołków a jego Naśladowca. A po drugie otrzymuje telefon od mordercy, który żąda wręcz, by to ona prowadziła sprawę. Informuje ją również, że ostatnie morderstwo nie jest jego dziełem. Dlaczego zadzwonił akurat o niej? Z jakiego powodu właśnie ona ma ponownie przewodniczyć tej sprawie? Czy to ma być rodzaj rehabilitacji? Jak ułoży się "współpraca" z mordercą?

To bardzo niecodzienny pomysł, by morderca sam wybrał sobie detektywa prowadzącego sprawę. Na dodatek zachowuje się bardzo ostrożnie, wie jak prowadzi się takie sprawy, ile może rozmawiać przez telefon, co podpowiedzieć, by niby pomóc, ale nie wpaść w ręce policji. Morderca bawi się z Kitt, podsuwa ślepe tropy albo takie, których znaczenia policjantki nie mogą się domyślić. Taka zabawa w kotka i myszkę sprawia, że giną kolejne dziewczynki a on jest nadal na wolności. Czy Kitt i M.C. zdołają przewidzieć jego posunięcia? Jakie fakty doprowadzą je do kluczowych wniosków? Jak będzie im się układała współpraca? A jaki wpływ na prowadzone śledztwo będzie miało prywatne życie obu pań?

Erica Spindler wie, jak napisać trzymający w napięciu kryminał czy też może bardziej thriller. Bohaterowie przez nią wykreowani są bardzo oryginalni, niejednoznaczni, doskonale scharakteryzowani. Nikomu nie można w pełni ufać, bo każdy ma wiele "za uszami". Niemal każdy ma coś na sumieniu, zrobił coś co stawia go w złym świetle przed stróżami prawa. "Naśladowca" jest niezwykłym kalejdoskopem podejrzanych bohaterów. Kiedy tylko czytelnik zaczyna kogoś lubić, przywiązywać się do jego życia, kibicować mu, zaraz okazuje się, że może niekoniecznie warto...

Autorka pokazała w tej książce, że tandem kobiet-policjantek może sobie świetnie radzić, ale może też nieźle iskrzyć między nimi. Udowodniła, że pomysłów na rozwiązanie jednej sprawy może być wiele, że tropy nie zawsze prowadzą we właściwym kierunku. Czasem trzeba kluczyć przez wiele dni, by dotrzeć do prawdy, choć hipotezy stawiane w międzyczasie okazywały się całkiem możliwe a pobudki kolejnych podejrzanych realne. Muszę przyznać, że finał okazał się dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Choć prawdziwe "ja" jednego z bohaterów odkryłam dość szybko i miałam rację, że brał udział w tej sprawie po niewłaściwej stronie barykady. Jestem z siebie tym bardziej dumna, że Spindler wielokrotnie burzyła moje tezy, całkowicie zmieniając bieg zdarzeń i wprowadzając nowe tropy.

Podsumowując ogromnie zachęcam Was do zapoznania się z "Naśladowcą" bowiem to książka z doskonałą intrygą, niezwykle interesującym pomysłem na fabułę oraz zaskakującym zakończeniem - czyli wszystko to co lubimy w literaturze z dreszczykiem. Książki nie można tak po prostu odłożyć, o niej się wciąż myśli i analizuje. Doskonały wątek kryminalny połączony z ciekawą sferą obyczajową. Tylko nie myślcie, że zbyt szybko rozwiążecie sprawę... Spindler doskonale potrafi wodzić czytelnika za nos...





Książka przeczytana w ramach wyzwań: Gra w kolory II, Pod hasłem, 52 książki

Za możliwość przeczytania książki

dziękuję